|
اِمُور-فصل بیست و سوم
1.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
2.
به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) سخن گفته به آنها اعلام كن. عیدهای من یعنی
عیدهای خداوند كه آنها را روزهای اجتماع مقدس اعلام خواهید كرد اینها
هستند.
3.
شش روز كار انجام گیرد و روز هفتم شبات تعطیل كامل، (و روز) اجتماع مقدس
است. هیچ‌كاری نكنید. در هرجایی كه باشید، شبات متعلق به
خداوند است.
4.
اینها زمان‌های (عیدهای) خداوند- روزهای اجتماع مقدس می‌باشد كه (شما) در موقع مقررشان آنها را اعلام
خواهید كرد.
5.
در ماه اول در روز چهاردهم آن هنگام عصر (از نیم بعدازظهر الی غروب آفتاب)
موقع ذبح كردن قربانی پِسَح برای خداوند است.
6.
در پانزدهمین روز همین ماه برای خداوند عید مَصوت (فطیر) است. هفت روز فطیر
بخورید.
7.
روز اول برای شما روز اجتماع مقدس خواهد بود. هیچ‌كاری
(غیر از پخت و پز) نكنید.
8.
هفت روز هدیه طعمه‌ی آتش (قربانگاه) برای خداوند تقدیم نمایید. روز
هفتم روز اجتماع مقدس می‌باشد.
هیچ‌كاری (غیر از پخت و پز) نكنید.
9.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
10.
با فرزندان ییسرائل (اسرائیل) سخن گفته به آنها اعلام كن. هنگامی كه به آن
سرزمینی كه من به شما می‌دهم
بیایید و حاصل آن را درو كنید اولین عومِر (پیمانه) دروتان را نزد كُوهِن
(کاهن) بیاورید.
11.
(كُوهِن (کاهن)) فردای آن روز تعطیل (اول عید فطیر) آن عومِر (پیمانه‌ی
جو) را در حضور خداوند بجنباند تا (خداوند) از شما رضایت داشته باشد.
12.
روزی كه آن عومِر (پیمانه‌ی
جو) را می‌جنبانید برای خداوند بره‌ای بی‌عیب
(هشت روزه تا) یكساله به صورت قربانی سوختنی تقدیم بدارید.
13.
هدیه‌ی آردی آن دو دهم (ایفا) آرد نرم سرشته شده در روغن
باشد. برای خداوند هدیه‌ی
طعمه‌ی آتش (قربانگاه) بوی خوش‌آیند است. و هدیه‌ی
مایع آن یك چهارم هین (پیمانه مایعات) شراب است.
14.
تا خود این روز تا آوردن تقدیمی خداوندتان (از حاصل گندم و جو تازه) به
صورت نان و یا بو داده و یا آب‌پز
نخورید. در هر جایی كه باشید برای نسلاندرنسل شما قانون ابدی است.
15.
از فردای آن روز تعطیل (اول عید فطر) از روزی كه آن عومِر (پیمانه‌ی) جنباندنی را می‌آورید،
هفت هفته كامل برای خود بشمارید.
16.
تا فردای هفته هفتم پنجاه روز بشمارید و هدیه‌ی
آردی تازه‌ای
(از گندم) برای خداوند تقدیم بنمایید.
17.
از مسكن‌های
خود (داخل كشور) دو نان هدیه‌ی جنباندنی بیاورید. دو دهم (ایفا) آرد نرم باشد.
حامِص (ورآمده) پخته شود. نوبر است و به خداوند تعلق دارد.
18.
و
با آن نان، هفت بره‌ی
بی‌عیب (از هشت روزه) تا یكساله و یك گاو نر جوان و دو
قوچ تقدیم بدارید. برای خداوند قربانی سوختنی باشد. هدیه‌ی آردی و هدیه‌ی
مایع آنها برای خداوند بوی خوش‌آیند
هدیه‌ی طعمه‌ی
آتش (قربانگاه است).
19.
و
یك بز نر جوان برای قربانی خطا و دو بره (از هشت روزه) تا یكساله برای ذبح
سلامتی ترتیب دهید.
20.
كُوهِن (کاهن) آنها را با نان(ی كه از گندم نوبر پخته شود) و با دو بره به
حضور خداوند تكان دهد. برای خداوند-برای كُوهِن وقف خواهند بود.
21.
در خود این روز اعلام دارید «برای شما روز اجتماع مقدس است هیچ‌كاری (غیر از پخت و پز) نكنید» در هر جایی باشید
برای نسل‌اندرنسلتان قانون ابدی است.
22.
و
هنگام درو كردن محصول سرزمینتان گوشه‌ی
مزرعه‌ات را تماماً درو نكن و خوشه‌ی ریخته‌ی
درویت را برنچین. آنها را برای فقیر و غریب رها كن. من خداوند خالق شما
هستم.
23.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
24.
به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) بگو در ماه هفتم اول ماه برای شما (روز)
تعطیل و یادبود به صدا درآوردن شوفار (به علامت آژیر خطر) و روز اجتماع
مقدس باشد.
25.
هیچ كاری (به غیر از پخت و پز) نكنید. هدیه‌ی
طعمه‌ی
آتش (قربانگاه) برای خداوند تقدیم نمایید.
26.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
27.
اما روز دهم این ماه هفتم، روز كیپوریم (عفو گناهان) است. برای شما روز
اجتماع مقدس است. جان‌هایتان
را رنج دهید (روزه بگیرید) و برای خداوند هدیه‌ی
طعمه‌ی آتش (قربانگاه) تقدیم نمایید.
28.
در خود این روز هیچ كاری نكنید چونكه روز كیپوریم است. برای شما روز طلب
مغفرت از حضور خداوند خالق شما می‌باشد.
29.
پس هر كسی كه در خود این روز رنج نبیند (روزه نگیرد) از قومش نابود خواهد
شد.
30.
و
هر شخصی كه در خود این روز هر كاری انجام دهد آن شخص را از میان قومش نابود
خواهم كرد.
31.
در هرجا باشید هیچ كاری نكنید. برای نسل‌اندرنسلتان
قانون ابدی باشد.
32.
برای شما شبات استراحت كامل است. از غروب نهم ماه جان‌هایتان را رنج دهید (روزه بگیرید) از غروب تا غروب
(روز بعد) تعطیل كنید.
33.
خداوند به مُشه (موسی) چنین سخن گفت:
34.
به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) چنین بگو: از روز پانزدهم ماه هفتم برای
خداوند هفت روز عید سوكوت (سایبان‌ها)
است.
35.
روز اول روز اجتماع مقدس است. هیچ كاری (غیر از پخت و پز) نكنید.
36.
هفت روز برای خداوند هدیه‌ی
طعمه‌ی آتش (قربانگاه) تقدیم نمایید. روز هشتم برای شما
روز اجتماع مقدس باشد. برای خداوند هدیه‌ی
طعمه‌ی آتش (قربانگاه) تقدیم نمایید. عَصِرِت (جشن
عمومی) است. هیچ كاری (غیر از پخت و پز) نكنید.
37.
اینها هستند عیدهای خداوند كه آنها را روز اجتماع مقدس اعلام خواهید كرد.
تا برای خداوند هدیه طعمه‌ی
آتش (قربانگاه) قربانی سوختنی، هدیه‌ی
آردی، ذبح و هدیه‌های مایع هر روز را در روز خودش تقدیم نمایید.
38.
غیر از (قربانی‌های)
شبات‌های خداوند و غیر از هدیه‌هایتان و غیر از تمام نذرهایتان و غیر از همه‌ی پیشكشی‌هایتان
كه به خداوند تقدیم خواهید نمود.
39.
اما از روز پانزدهم ماه هفتم پس از آنكه حاصل زمین را جمع‌آوری كردید روز عید خداوند را جشن بگیرید. روز اول
تعطیل و روز هشتم تعطیل می‌باشد.
40.
در روز اول میوه‌ی
درخت مركبات، شاخه‌ی درخت خرما، شاخه‌های
درخت مورد و بیدهای (كنار) نهر، برای خودتان بگیرید. در حضور خداوند خالق
شما هفت روز شادی كنید.
41.
هفت روز در سال این (عید) را برای خداوند جشن بگیرید. برای نسل اندرنسلتان
قانون ابدی باشد. در ماه هفتم آنرا جشن بگیرید.
42.
هفت روز در سایبان‌ها
زندگی كنید. هر تابعی از جامعه‌ی
ییسرائل (اسرائیل) در سایبان‌ها زندگی كند.
43.
تا نسل‌اندرنسلتان بدانند كه فرزندان ییسرائل (اسرائیل) را موقعی كه از
سرزمین مصر بیرون آوردم در سایبان‌ها
ساكن نمودم. من خداوند خالق شما هستم.
44.
مُشه (موسی) عیدهای خداوند را به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) اعلام كرد.
|
