دواریم، پاراشای رِئِه-فصل يازدهم

عِقِو-فصل یازدهم

1.      خداوند خالق خود را دوست بدار و همواره اوامر، قانون‌ها، احكام و فرمان‌هایش را رعایت كن.

2.      و امروز بدانید كه روی سخنم با فرزندان شما، كه شناخت و دركی از حكمت و بزرگواری و قدرتمندی و بازوی توانای خداوند خالقتان ندارند، نیست ...

3.      و (نیز از) آیات و كارهای او كه در مصر به پَرعُوه (فرعون) پادشاه مصر و به تمام كشورش كرد ...

4.      و (نیز از) آن‌چه نسبت به لشكریان مصر – به اسب‌ها و ارابه‌اش كرد، در حالی‌كه دنبال شما می‌آمدند آن‌ها را با آب‌های دریای سرخ پوشانید و خداوند تا امروز نابودشان كرد...

5.      و (نیز از) آن‌چه در بیابان برای شما كرد تا به این مكان رسیدید ...

6.      و (نیز از) آن‌چه به داتان و اَویرام پسران اِلی‌آو پسر رِئووِن كرد كه آن زمین دهان خود را گشوده آن‌ها و خانواده‌ها و چادرهایشان و هر موجودی را كه در میان تمام ییسرائل (اسرائیل) تابع ایشان بود در خود فرو برد ...

7.      (بلكه روی سخنم با شماست) چون‌كه خودتان ناظر همه‌ی كاری كه خداوند بزرگوار (عالَم) انجام داد، بودید.

8.      پس تمام فرمان‌هایی را كه من امروز به شما می‌دهم مراعات كنید تا این‌كه قوی شده و بیایید آن سرزمینی را كه شما برای تصرفش به آن‌جا می‌روید به ارث ببرید.

9.      و تا این‌كه بر آن زمینی كه خداوند برای پدرانتان سوگند یاد نمود كه به آن‌ها و نسلشان بدهد –سرزمینی كه در آن شیر و شهد جاری است- عمرتان طولانی شود.

10.  چون این سرزمینی كه تو برای به ارث بردن آن به آن‌جا میایی مثل سرزمین مصر كه از آن‌جا خارج شدی نیست كه بذر خود را بكاری و مانند مزرعه‌ی سبزیجات با (خسته كردن) پایت آن را آبیاری كنی.

11.  سرزمینی كه شما بدانجا می‌آیید كه آن‌را به ارث ببرید، سرزمینی است كوهستانی و دره‌ای، (آن سرزمین) از بارندگی آسمان آبیاری خواهد شد.

12.  سرزمینی است كه خداوند خالق تو مراقب آن است. نظر خداوند خالقت از ابتدای سال تا انتهای سال همیشه متوجه آن است.

13.  چنین مقرر است كه اگر به فرامینی كه من امروز به شما فرمان می‌دهم جداً گوش فرا دهید و خداوند خالق خود را دوست بدارید و او را با تمام قلب و جان خود پرستش نمایید،

14.  بارندگی زمین شما یعنی باران پاییزه و باران بهاره را به موقعش خواهم داد تا غله و شیره و چربی خود را جمع‌آوری كنی.

15.  برای چارپایانت در صحرای تو علوفه می‌دهم (تا گله‌های آن‌ها زیاد شوند) بخوری و سیر شوی.

16.  مواظب خودتان باشید مبادا دلتان فریفته شده و منحرف شوید و دیگر معبودان را پرستش كرده به آن‌ها سجده نمایید.

17.  خشم خداوند بر شما افروخته خواهد شد (درهای) آسمان را خواهد بست، بارندگی نخواهد بود. آن زمین محصولش را نخواهد داد و به زودی از آن سرزمین خوبی كه خداوند به شما می‌دهد، آواره خواهید شد.

18.  به این سخنان من با تمام قلب و با تمام جانتان توجه كنید و آن‌ها را به عنوان نشانه روی دست خود گره بزنید و به منزله‌ی زینت بین چشم‌هایتان باشد.

19.  آن‌ها (یعنی سخنان توراه) را در حین نشستنت در خانه و راه رفتنت و وقت خوابیدن و برخاستنت به فرزندانتان یاد دهید تا از آن‌ها گفتگو كنند.

20.  آن‌ها را بر باهوهای در خانه و بر دروازه‌های خود بنویس.

21.  تا این‌كه عمر شما و عمر فرزندان شما روی آن زمینی كه خداوند به پدرانتان سوگند یاد نمود كه به آن‌ها بدهد مثل عمر آسمان بر زمین زیاد شود.

22.  زیرا اگر به منظور دوست داشتن خداوند خالق خود تمام این فرمانی را كه من برای انجام دادنش به شما فرمان می‌دهم حتماً مراعات كنید یعنی در تمام راه‌هایش گام بردارید و به او بپیوندید...

23.  خداوند تمام این قوم‌ها را از پیشتان می‌راند تا (سرزمین) قوم‌های بزرگتر و دلیرتر از خود را به تصرف درآورید.

24.  هر مكانی كه كف پای شما بر آن قرار گیرد مال شما خواهد بود. از این بیابان و لِوانُون از آن رودخانه یعنی رودخانه‌ی پِرات تا دریای  مدیترانه مرز شما خواهد بود.

25.  كسی در مقابل شما ایستادگی نخواهد كرد. همان‌گونه كه خداوند خالقتان به شما گفته است ترس و هراس شما را بر تمام (مردم) آن سرزمین كه بر آن گام می‌نهید مستولی خواهد كرد.

پاراشای رِئِه

26.  توجه كن من امروز بركت و نفرین را پیش شما می‌گذارم.

27.  بركت را برای این‌كه از فرمان‌های خداوند خالق خود كه من امروز (آن‌ها را) به شما ابلاغ می‌كنم اطاعت نمایید.

28.  و نفرین را، اگر از فرمان‌های خداوند خالق خود اطاعت نكنید و از راهی كه من امروز به شما فرمان می‌دهم دور شده، به دنبال دیگر معبودان كه نمی‌شناسید بروید.

29.  و هنگامی كه خداوند خالقت تو را به آن سرزمینی كه تو برای تصرف كردنش بدانجا می‌روی ببرد موقع بركت كردن رویت را به طرف كوه گِریزیم[1] و موقع لعنت رویت را به طرف كوه عِوال بگذار.

30.  مگر نه این‌كه آن (كوه)ها در آن طرف یردِن، سمت غرب، در سرزمین كِنَعَنی (کنعانی) ساكن آن بادیه مقابل گیلگال نزدیك اِلُونِه مُورِه می‌باشند.

31.  زیرا شما از یردِن می‌گذرید تا بیایید آن سرزمینی را كه خداوند خالقتان به شما می‌دهد به تصرف درآورید. آن را به ارث خواهید برد و در آن ساكن خواهید شد.

32.  مواظب باشید به تمام قانون‌ها و احكامی‌كه من امروز پیش شما می‌گذارم عمل كنید.