دواریم، پاراشای شُوفْطيم-فصل نوزدهم

شُوفْطیم-فصل نوزدهم

1.      هنگامی‌كه خداوند خالقت آن قوم‌ها را نابود كرد تا آن‌كه خداوند خالقت سرزمینشان را به‌تو بدهد كه وارث آن‌ها گشته در شهرها و خانه‌های ایشان ساكن شوی...

2.      در میان سرزمینی كه خداوند خالقت برای وارث شدنش به‌تو می‌دهد، سه شهر برای خود جدا كن.

3.      جاده‌سازی نما و حدود سرزمین خود را كه خداوند خالقت به تو به ملكیت  می‌دهد سه قسمت كن تا هر قاتلی به آن‌جا بگریزد.

4.      و دستور قاتلی كه به آن‌جا بگریزد تا زنده بماند این است: كسی كه همنوع خود را ندانسته بكشد و با وی دشمنی قبلی نداشته باشد ...

5.      و كسی كه با همنوعش برای بریدن درختان به جنگل برود و دستش با تبر برای قطع درخت فرود آید و آهن آن تبر از چوب (دسته‌ی چوبی) جدا شده و به همنوعش اصابت كند و (همنوعش) بمیرد، به یكی از این شهرها گریخته زنده بماند.

6.      مبادا وَلی خون كه قلبش در هیجان است قاتل را تعقیب كند، و نظر به این‌كه راه زیاد است، به او برسد و او را بكشد. (در صورتی‌كه) وی مستوجب مرگ نیست زیرا از قبل دشمن او (یعنی مقتول) نبوده است.

7.      به این سبب است كه من چنین فرمان می‌دهم «سه شهر برای خود جدا كن».

8.      اگر خداوند خالقت همان‌گونه كه به پدرانت سوگند یاد كرده است حدودت را توسعه دهد و تمام سرزمینی را كه گفته است به پدرانت می‌بخشد به تو بدهد.

9.      برای این است كه تمامی این فرمانی را كه من امروز به تو دستور می‌دهم رعایت كرده و آن را اجرا كنی و خداوند خالق خود را دوست داشته باشی و تمام عمر در راه او گام برداری. پس سه شهر (دیگر) به این سه (شهر) اضافه كن.

10.  تا در میان سرزمینت كه خداوند خالقت به ملكیت به تو می‌دهد خون ناحق ریخته نشود (وگرنه) مسئول قتل‌ها تو خواهی بود.

11.  و هرگاه شخصی دشمن همنوعش بوده و در كمین او بنشیند و علیه او قیام كرده، او را بزند كه بمیرد و به یكی از این شهرها بگریزد ...

12.  داوران شهرش فرستاده او را از آن‌جا بیاورند و به‌دست وَلی خون تسلیم نمایند تا كشته شود.

13.  از وی صرف‌نظر نكن و گناه آن خون ناحق را از ییسرائل (اسرائیل) دور نما تا وضعت خوب بماند.

14.  در سرزمینی كه خداوند خالقت آن را برای ارث بردن به تو می‌دهد از سهمی كه (از زمین) خواهی برد، به مرز همنوعت كه پیشینیان تعیین كردند تجاوز  نكن.

15.  گواهی یك نفر در مورد هر گناه و خبط و خطایی كه كسی مرتكب شده باشد قوت قانونی نخواهد داشت. طبق گواهی دو یا سه نفر (به بالا) موضوع ثابت خواهد ماند.

16.  هرگاه گواه ظالمی بر كسی قیام نماید كه علیه وی شهادت دروغ بدهد ...

17.  آن دو نفری كه دعوا مربوط به آن‌هاست در حضور خداوند در حضور كُوهِن (کاهن)‌ها و داورانی‌كه در آن روزگار باشند بایستند.

18.  آن داوران خوب جویا شوند اگر آن گواه، گواه دروغگو باشد و درباره‌ی برادرش به دروغ گواهی داده باشد ...

19.  همان‌طوری‌كه او قصد كرد با برادرش عمل نماید با او عمل نمایید و آن فساد را از میان خود نابود كن.

20.  تا بقیه‌ی (اشخاص) بشنوند و ترس داشته باشند و بار دیگر در میان شما چنین كار بدی را مرتكب نشوند.