دواریم، پاراشای كي‌تِصِه-فصل بيست و سوم

كی‌تِصِه-فصل بیست و سوم

1.      كسی زن پدرش را نگیرد و به ناموس پدرش تجاوز نكند.

2.      شخص بیضه له‌شده و آلت‌بریده داخل جماعت خداوند نشود.

3.      حرام‌زاده داخل جماعت خداوند نشود، حتی پشت دهم او داخل جماعت خداوند نشود.

4.      عَمُونی و مُوآوی داخل جماعت خداوند نشود. حتی پشت دهم آن‌ها هرگز داخل جماعت خداوند نشود.

5.      چون‌كه موقع خارج شدنتان از مصر در راه، شما را با نان و آب استقبال نكردند و به‌خاطر این‌كه بیلعام پسر بِعُور را از پِتُوراَرَم نَهَرَییم برای نفرین كردن تو اجیر نمود.

6.      و خداوند خالقت نخواست با بیلعام موافقت كند چون‌كه خداوند خالقت تو را دوست می‌داشت. خداوند خالقت آن نفرین را برای تو به بركت تبدیل نمود.

7.      ابداً در تمام عمرت خواستار خیر و خوبی آن‌ها نباش.

8.      از اِدُومی تنفر نداشته باش چون‌كه برادرت است، از مصری تنفر نداشته باش چون‌كه در سرزمینش غریب بودی.

9.      فرزندانی كه از آن‌ها به دنیا آیند، از پشت سوم (به بعد می‌توانند) داخل جماعت خداوند شوند.

10.  هرگاه با سپاه، علیه دشمنت بیرون روی از هر چیز بد بپرهیز.

11.  هرگاه بین تو مردی باشد كه به‌خاطر احتلام شب، پاك نباشد، از اردوگاه (ییسرائل (اسرائیل)) بیرون رود. وارد اردوگاه نشود.

12.  چنین مقرر است كه نزدیك غروب در آب غسل نموده و همین‌كه خورشید غروب كرد به داخل اردوگاه بیاید.

13.  و خارج از اردوگاه مكانی داشته باش كه برای رفع حاجت به آن‌جا بروی.

14.  و در اسباب خود میخی داشته باش كه برای موقع رفع حاجتت با آن (خاك را) بكنی و برگشته مدفوع خود را بپوشانی.

15.  زیرا خداوند خالقت در میان اردویت می‌خرامد تا تو را رهانیده و دشمنانت را تسلیم تو كند. پس اردویت مقدس باشد، و چیز بدی در تو نبیند كه از تو روی برگرداند.

16.  غلامی را كه از نزد اربابش به تو پناهنده شود، به آقایش تسلیم نكن.

17.  در میان تو – در مكانی كه انتخاب كند یعنی در یكی از جاهای قلمروهایت كه برایش خوب باشد با تو ساكن شود. به او آزار نرسان.

18.  بین دختران ییسرائل (اسرائیل) زن هرجایی نباشد، و بین پسران ییسرائل خود فروش نباشد.[1]

19.  مرد روسپی و بهای سگ را به خانه‌ی خداوند خالقت برای هیچ نذری نیاور چون‌كه هر دوی آن‌ها (یا هر چیزی كه با آن پول‌ها تهیه شود) برای خداوند خالقت ناپسند است.

20.  به برادرت سود وام نده، هر چیزی كه سود وام محسوب شود، خواه سود پول، خواه سود خواربار.

21.  به بیگانه سود وام بده ولی به برادرت سود وام نده تا این‌كه خداوند خالقت در آن سرزمینی كه تو برای وارث شدنش به آن‌جا وارد می‌شوی در هر شغلی كه داری بركتت بدهد.

22.  هرگاه برای خداوند خالقت نذری كردی در ادای آن تأخیر نكن زیرا خداوند خالقت آن را حتماً از تو مطالبه می‌كند و (در صورت تأخیر) برای تو خطا محسوب خواهد شد.

23.  و اگر از نذر كردن خودداری كنی برای تو خطایی محسوب نخواهد شد.

24.  طبق آن‌چه برای خداوند خالقت نذر كردی یعنی آن‌چه با دهانت داوطلبانه گفتی، گفته‌ی زبانت را رعایت كرده عمل كن.

25.  هنگامی‌كه (به عنوان كارگر) به تاكستان همنوعت می‌آیی به قدر میلت انگور بخور تا سیر شوی. در ظرف خود (چیزی برای بردن) نگذار.

26.  هنگامی‌كه (به عنوان كارگر) بر حاصل درو نشده‌ی همنوعت می‌روی می‌توانی با دست خود خوشه‌هایی بچینی ولی بر حاصل درو نشده‌ی همنوعت داس به كار نبر.