دواریم، پاراشای عقِو-فصل هفتم

وائِتحَنَن-فصل هفتم

1.      هنگامی‌كه خداوند خالقت تو را به آن سرزمینی كه به آن‌جا وارد می‌شوی تا آن را متصرف شوی بُرد و قوم‌های بسیاری یعنی: حیتی، گیرگاشی، اِمُوری، كِنَعَنی (کنعانی)، پِریزی، حیوی و یووسی، همان هفت قومی را كه پرجمعیت‌تر و نیرومندتر از تو هستند از پیش تو راند ...

2.      و خداوند خالق تو آن‌ها را به تو تسلیم نمود تا آن‌ها را مغلوب نمایی، آن‌ها را حتماً قتل عام كن، با آن‌ها پیمان نبند و به آن‌ها ترحم نكن.

3.      با آن‌ها ازدواج نكن دخترت را به پسرش نده و دخترش را برای پسرت نگیر.

4.      چون‌كه پسرت را از پیروی از من منحرف خواهد كرد و دیگر معبودان را ستایش خواهند نمود. پس خشم خداوند بر شما افروخته خواهد شد و تو را به زودی نابود خواهد ساخت.

5.      بلكه با آن‌ها این‌چنین عمل كنید. قربانگاه‌های آن‌ها را ویران نموده ستون‌های جای پرستش آن‌ها را خرد كنید و درخت‌های مورد پرستش آن‌ها را بشكنید و بت‌های آن‌ها را با آتش بسوزانید.

6.      زیرا تو برای خداوند خالق خود قوم مقدسی هستی. خداوند خالقت تو را انتخاب كرد تا در میان تمام قوم‌های روی زمین برای وی قومی نخبه باشی.

7.      خداوند نه به خاطر زیادتر بودن شما از قوم‌های دیگر به شما زیاد علاقمند شد و شما را انتخاب كرد، زیرا شما از تمام قوم‌ها كم‌جمعیت‌ترید.

8.      بلكه به‌خاطر محبت خداوند به شما و به خاطر رعایت سوگندی كه برای پدران شما یاد كرده است خداوند شما را با قدرتی قوی بیرون آورد و تو را از دست پَرعُوه (فرعون) پادشاه مصر از خانه‌ی بردگی بازخرید.

9.      پس بدان كه خداوند خالق تو، خداست. قادری است وفادار كه پیمان و احسانش را نسبت به دوستدارانش و كسانی كه فرامینش را رعایت می‌كنند برای هزار نسل مراعات می‌كند.

10.  و به هر یك از دشمنان خود (به پاس كار نیكی كه احتمالاً انجام داده باشد) در زندگیش پاداش می‌دهد تا (در آخرت) نابودش سازد و نسبت به دشمنش تاخیر روا نمی‌دارد، در زندگیش به او پاداش می‌دهد[1].

11.  پس فرمان‌ها و قانون‌ها و احكامی را كه من امروز به تو می‌دهم رعایت كرده به آن‌ها عمل نما.

پاراشای عِقِو

12.  چنین مقرر است، در ازای این‌كه به این احكام گوش داده و آن‌ها را رعایت نمایی خداوند خالق تو پیمان و احسانی را كه به پدرانت سوگند یاد كرد در حق تو مراعات خواهد نمود.

13.  دوستت خواهد داشت و بركتت خواهد داد و افزونت خواهد گردانید. ثمره‌ی شکمت و میوه‌ی زمینت، غله و شیره و روغنت – بچه‌ی گاوهایت و گله‌ی گوسفندانت را روی زمینی که به پدرانت سوگند یاد کرد تا به تو بدهد، برکت خواهد داد.

14.  از تمام قوم‌ها مبارك‌تر خواهی بود. در میان تو مرد و زن عقیم وجود نخواهد داشت و همین‌گونه در میان چارپایان تو.

15.  خداوند هر گونه بیماری را از تو دور خواهد كرد و هیچ‌یك از دردهای درمان‌ناپذیر مصریان را كه می‌شناسی، بر تو مستولی نخواهد نمود، بلكه آن‌ها را به دشمنان تو خواهد داد.

16.  تمام قوم‌هایی را كه خداوند خالقت به تو تسلیم می‌كند فنا ساز، نسبت به آن‌ها چشم‌پوشی نكن. معبودانشان را پرستش ننما زیرا این برای تو دامی خواهد بود.

17.  اگر با خود بگویی این قوم‌ها از من افزون‌ترند، چگونه می‌توانم آن‌ها را بیرون كنم؟

18.  از آن‌ها ترس نداشته باش، آن‌چه را خداوند خالقت با پَرعُوه (فرعون) و با تمام مصریان عمل كرد به یاد آور.

19.  یعنی تجربه‌های بزرگ و آیات و معجزات و قدرتی قوی و بازویی افراشته را كه چشمانت مشاهده نمود كه خداوند خالقت (به وسیله‌ی آن‌ها) تو را بیرون آورد (به یاد آور). خداوند خالقت با همه‌ی قوم‌هایی‌كه تو از حضور آن‌ها ترس داری چنین عمل خواهد نمود.

20.  خداوند خالقت زنبورهای سرخ را به میان آن‌ها روانه خواهد نمود تا بازماندگان آن‌ها و پنهان شدگانشان را از پیش تو نابود سازد.

21.  از آن‌ها نهراس زیرا خداوند خالقت كه قادری بزرگ و مهیب است در میان توست.

22.  خداوند خالقت این قوم‌ها را به تدریج از پیش تو می‌راند. نباید آن‌ها را زود فنا نمایی مبادا كه حیوانات صحرا علیه تو بسیار شوند.

23.  خداوند خالقت آن‌ها را در برابر تو تسلیم می‌كند و تا نابودیشان آن‌ها را فوق‌العاده آشفته می‌گرداند.

24.  پادشاهان آن‌ها را به دست تو تسلیم خواهند كرد تا نامشان را از زیر آسمان محو سازی. كسی را در برابر تو یارای مقاومت نخواهد بود تا آن‌كه آن‌ها را نابود گردانی.

25.  پیكره‌های معبودانشان را با آتش بسوزانید. آرزو نكن كه نقره و طلایی را كه بر آن‌هاست برای خود برداری. مبادا با آن به دام افتی، چون‌كه (این عمل) در نظر خداوند خالقت ناپسند است.

26.  و چیز ناپسند را وارد خانه‌ی خود نكن تا مثل آن (چیز) تحریم نگردی. از آن نهایت نفرت را داشته و كاملاً آن را زشت بدان چون‌كه حرام است.