دواریم، پاراشای كي‌تِصِه-فصل بيست و چهارم

كی‌تِصِه-فصل بیست و چهارم

1.      هرگاه مردی زنی بگیرد و با او ازدواج كند چنین مقرر است، اگر چیز ناپسندی در او بیابد و در نظرش پسندیده نیاید و برایش طلاق‌نامه‌ای نوشته به دستش بدهد و از خانه‌ی خود بیرونش كند ...

2.      و (آن زن) از خانه‌ی او بیرون آمده و برود همسر مرد دیگری شود ...

3.      شوهر اخیر هم از او متنفر شده و (او هم) برایش طلاق‌نامه‌ای بنویسد و به دستش بدهد و او را از خانه‌ی خود روانه كند، یا شوهر اخیر كه او را به زنی گرفته است بمیرد؛

4.      (در این صورت) شوهر اولیش كه او را طلاق داده بود نمی‌تواند پس از آن‌كه (آن زن) قانوناً (نسبت به وی) ناپاك به‌حساب آمده است برگشته او را بگیرد كه (دوباره) همسر وی شود. زیرا در حضور خداوند كار ناپسندی است.[1] (خطاب به دادگاه) پس باعث آلودگی آن سرزمینی که خداوند خالقت به تو به ارث می‌دهد نشو.

5.      هرگاه مردی همسر جدیدی گرفت به سربازی نرود و هیچ‌كاری (از امور ارتش) به عهده‌ی وی گذاشته نشود. یك‌سال به‌خاطر خانواده‌‌اش آزاد باشد تا همسری را كه گرفته است شاد كند.

6.      (كسی) آسیاب دستی یا سنگ روئی آسیاب را به گرو نگیرد، زیرا وسیله‌ی زندگی را به گرو می‌گیرد.

7.      هرگاه شخصی یافت شود كه یكی از برادرانش یعنی از فرزندان ییسرائل (اسرائیل) را بدزدد، به وی ظلم نموده او را بفروشد، آن دزد كشته شود. پس آن فساد را از میان خود نابود كن.

8.      درباره‌ی آسیب برص مواظب باش كه (دستورات) آن را زیاد رعایت كرده عمل كنی. همان‌گونه كه به كُوهِن (کاهن)‌های از سبط لِوی دستور دادم، هر آن‌چه به شما راهنمایی كنند رعایت نموده عمل كنید.

9.      آن‌چه را که خداوند خالقت موقع بیرون آمدنت از مصر، بین راه با میریام عمل كرد به یاد داشته باش.

10.  هرگاه به همنوعت چیزی وام دادی برای گرفتن گروی آن به خانه‌ی وی داخل نشو.

11.  بیرون بایست تا آن شخصی كه تو به او وام می‌دهی گروی را نزد تو بیرون بیاورد.

12.  و اگر او شخص فقیری است تا زمانی‌كه گروی او نزد توست آرام نگیر.

13.  حتماً موقعی كه آفتاب غروب می‌كند آن گروی را به او بازگردان تا در پوشش خود بخوابد و تو را دعا كند و (این عمل) در پیشگاه خداوند خالقت برای تو نیكوكاری به شمار آید.

14.  به مزدور فقیر و مسكین، از برادرانت یا از غریبی كه در سرزمینت یعنی در قلمرواَت (باشد) اجحاف نكن.

15.  در همان روز قبل از غروب آفتاب مزدش را بده زیرا فقیر است و جانش به آن بستگی دارد. تا علیه تو نزد خداوند فریاد برنیاورد مبادا برای تو خطایی محسوب شود.[2]

16.  پدران به موجب (گواهی) فرزندان كشته نشوند و فرزندان به موجب (گواهی) پدران به قتل نرسند. هركدام به‌خاطر خطای خویش كشته شود.

17.  حق غریب یا یتیم را پایمال نكن. لباس بیوه‌زن را گرو نگیر.

18.  و به یاد داشته باش كه در مصر غلام بودی و خداوند خالقت تو را از آن‌جا بازخرید نمود. به این جهت من به تو فرمان می‌دهم كه این كار را بكنی.

19.  هرگاه حاصل خود را در صحرایت درو كنی و دسته‌ای از خوشه‌ها را فراموش نمایی برنگرد كه آن را برداری. برای غریب، یتیم و بیوه‌زن بماند. تا این‌كه خداوند خالقت تو را در تمام كسب و كارت بركت دهد.

20.  هرگاه درخت زیتون (و هرگونه محصول روغن‌دار) خود را تكاندی (آن را) به كلی عاری از میوه نكن، برای غریب، یتیم و بیوه‌زن بماند.

21.  هرگاه تاكستان خود را میوه‌چینی كردی، خوشه‌های كم‌دانه را كه جا گذاشتی نچین. برای غریب، یتیم و بیوه‌زن بماند.