|
وِزُوت‌هَبِراخا-فصل سی و چهارم
1.
مُشه (موسی) از آن بادیه‌های موُآو به سوی كوه «نِوُو» نوك قله‌ای كه مشرف
به سطح یریحُوت بالا رفت. خداوند تمام آن سرزمین یعنی از گیلعاد تا دان را
به او نشان داد.
2.
و
تمام (سرزمین) نفتالی و سرزمین اِفرَییم و مِنَشِه و تمام سرزمین یهودا را
تا دریای مدیترانه
3.
و
نِگِورا و آن دشت یعنی دره‌ی یریحُو
–شهر
نخلستان تا صُوعَر را.
4.
خداوند به او گفت: سرزمینی را كه به اَوراهام (ابراهیم)، ییصحاق (اسحاق) و
یعقُوو (یعقوب) سوگند یاد كرده گفتم. «آن را به نسلت خواهم داد» به تو
نشان دادم با چشمانت دیدی اما گذرت به آن‌جا نخواهد افتاد.
5.
مُشه (موسی) بنده‌ی خداوند در سرزمین مُوآو طبق امر خداوند درگذشت.
6.
وی را در گَی در سرزمین مُوآو مقابل بُت‌خانه‌ی
پِعُور به‌خاك سپرد. تا امروز كسی از مقبره‌ی وی آگاهی ندارد.
7.
مُشه (موسی) در هنگام درگذشتش یك‌صد و بیست ساله بود. چشمش ضعیف نگشته و طراوتش
نقصان نیافته بود.
8.
فرزندان ییسرائل (اسرائیل) در آن بادیه‌های مُوآو سی روز برای مُشه (موسی)
گریستند. روزهای گریه و عزاداری برای مُشه به پایان رسید.
9.
و
یهُوشوعَ (یُوشَع) پسر نون، كه مُشه (موسی) دستانش را بر او قرار داده بود
پر از جوهر عقل شد. فرزندان ییسرائل (اسرائیل) از وی اطاعت نموده همچنان كه
خداوند به مُشه فرمان داده بود، عمل كردند.
10.
و
دیگر پیغمبری چون مُشه (موسی) در میان (ملت) ییسرائل (اسرائیل) برنمی‌خیزد
كه خداوند روبرو به وی حاضر شود.
11.
از حیث تمام آن آیات و معجزه‌هایی كه خداوند وی را مامور كرد تا برای
پَرعُوه (فرعون) و تمام غلامانش و راجع به تمام سرزمینش در سرزمین مصر
انجام دهد؛
12.
و
از حیث قدرت قوی و خوف عظیمی كه مُشه (موسی) در حضور تمام ییسرائل
(اسرائیل) نشان داد.
پایان كتاب دِواریم |
