دواریم، پاراشای عِقِو-فصل هشتم

عِقِو-فصل هشتم

1.      مواظب باشید هر فرمانی را كه من امروز به شما می‌دهم، انجام دهید تا این‌كه زنده مانده افزون شوید و بیایید آن سرزمینی را كه خداوند (درباره‌ی آن) به پدران شما سوگند یاد كرد به تصرف درآورید.

2.      تمام راهی را كه در بیابان خداوند خالقت تو را در این چهل سال رهبری نمود به یاد آور. برای این بود كه تو را رنج داده بیازماید[1] و بداند در قلب تو چیست؟ و آیا فرمانش را رعایت می‌كنی یا نه؟

3.      تو را رنج داد و گرسنه گذاشت. «مان» را كه نمی‌شناختی و پدرانت نمی‌شناختند به تو خورانید تا این‌كه به تو بفهماند كه آدمی تنها به وسیله‌ی غذا زنده نمی‌ماند بلكه به خاطر هر امری كه (برای زنده ماندن كسی) از سوی خداوند صادر شده است زنده می‌ماند.

4.      اینك چهل سال است لباس تو در برت فرسوده نشد و پایت آماس نكرد.

5.      پس با شعورت تشخیص بده همان‌طوری كه كسی فرزندش را تأدیب می‌كند خداوند خالقت تو را تأدیب می‌نماید[2].

6.      پس دستورات خداوند خالقت را مراعات نما تا در راه‌هایش گام نهی و از او ترس داشته باشی.

7.      هنگامی‌كه خداوند خالقت تو را به سرزمین خوبی بیاورد –سرزمین رودهای آب، كه چشمه‌ها و سیلاب‌هایش از دره‌ها و كوه‌ها بیرون می‌آیند ...

8.      سرزمین گندم و جو و تاك و انجیر و انار –سرزمین زیتون پر روغن و شهد (خرما) ...

9.      سرزمینی كه در آن در حال فقر، امرار معاش نكنی، چیزی در آن كسر نداشته باشی، سرزمینی كه از سنگ‌هایش آهن و از كوهستان‌هایش مس استخراج كنی ...

10.  می‌خوری و سیر می‌شوی، خداوند خالق خود را به خاطر آن سرزمین خوبی كه به تو داده سپاس بگو.

11.  مواظب خود باش مبادا خداوند خالق خود را فراموش كنی و فرمان‌ها و احكام و قانون‌هایش را كه من امروز به تو امر می‌كنم مراعات نكنی ...

12.  مبادا بخوری و سیر شوی، خانه‌های خوب بسازی و بنشینی ...

13.  رمه و گله‌ات افزون شود، نقره و طلایت زیاد گشته، آن‌چه داری افزون گردد.

14.  آنگاه دلت مغرور شود و خداوند خالق خود را كه تو را از سرزمین مصر و از خانه‌ی غلامی بیرون آورد فراموش كنی ...

15.  تو را در بیابان بزرگ و خوفناكی كه جای مار، مار سمی و عقرب می‌باشد و خشك و بی‌آب است رهبری می‌كند، برای تو از سنگ خارا آب بیرون می‌كشد ...

16.  در بیابان، «مان» را كه پدرانت نمی‌شناختند به تو می‌خوراند. برای این‌كه تو را رنج داده بیازماید تا تو را عاقبت به خیر گرداند.

17.  (مبادا) در دلت بگویی این نیرو و قوت دستم بود كه این توانگری را برای من به وجود آورد.

18.  بلكه خداوند خالق خود را به یاد داشته باش، زیرا اوست كه به تو نیرو می‌دهد تا توانایی حاصل كنی تا چنان‌كه امروز می‌بینی به پیمان خود كه برای پدرانت سوگند یاد كرده است وفا كند.

19.  امروز به شما اخطار كردم كه چنین مقرر است كه اگر خداوند خالق خود را فراموش كنی و به دنبال دیگر معبودان رفته و آن‌ها را ستایش نمایی و به آن‌ها سجده كنی حتماً آواره می‌شوید.

20.  در نتیجه‌ی عدم اطاعتتان از سخن خداوند خالق خود، مانند قوم‌هایی كه خداوند از پیش شما نابود می‌كند، در به در خواهید شد.