|
پاراشای
وَیلِخ-فصل سی و یكم
1.
مُشه (موسی) رفت و این سخنان را به جمع ییسرائل (اسرائیل)ها اظهار داشت:
2.
به آن‌ها گفت: امروز من یكصد و بیست ساله‌ام دیگر
نمی‌توانم (در رأس قوم) رفت و آمد كنم، خداوند به من اعلام داشته است: «تو
از یردِن نخواهی گذشت».
3.
خداوند خالق تو، خودش در جلو تو عبور می‌كند. او این قوم‌ها را از پیش تو
نابود خواهد كرد تا آن‌ها را بیرون كنی. چنان كه خداوند گفته است
یهُوشوعَ (یُوشَع) خودش پیشاپیش تو عبور خواهد نمود.
4.
خداوند چنان كه با سیحُون و با عُوگ پادشاهان اِمُوری و با سرزمینشان عمل
كرد، با آن‌ها نیز رفتار نموده آن‌ها را نابود خواهد كرد.
5.
خداوند آن‌ها را تسلیم شما خواهد نمود. طبق فرمانی كه به شما
دادم با آن‌ها عمل كنید.
6.
قوی و دلیر باشید، ترس نداشته باشید و در مقابل آن‌ها
نهراسید زیرا خداوند خالقت با تو همراه است و تو را سست نكرده تركت نخواهد
كرد.
7.
مُشه (موسی)، یهُوشوعَ (یُوشَع) را فراخوانده پیش چشم جمیع ییسرائل
(اسرائیل)ها به او گفت: قوی و دلیر باش زیرا تو با این قوم به آن سرزمینی
كه خداوند به پدران آن‌ها سوگند یاد نمود كه به آن‌ها بدهد خواهی رفت، و تو آن را برای ملكیت بین آن‌ها تقسیم خواهی كرد.
8.
و
خداوند است كه پیشاپیش تو می‌رود. او با تو خواهد بود. تو را سست نكرده
تركت نخواهد نمود، نترس و هراسان نباش.
9.
مُشه (موسی) این توراه را نوشته آن را به كُوهِن (کاهن)ها
– فرزندان لِوی كه حامل صندوق پیمان خداوند بودند، و به تمام
بزرگان ییسرائل (اسرائیل) داد.
10.
مُشه (موسی) به آن‌ها
فرمان داده گفت: در پایان هر هفت سال، در سال صرف‌نظر
كردن (از وام و كار و زمین و محصول) یعنی در عید سوكُوت (هر هفت سال)؛
11.
موقعی كه جمیع ییسرائل (اسرائیل)ها برای زیارت خداوند خالقت در آن مكانی
كه انتخاب خواهد كرد می‌آیند، این توراه را در مقابل تمام ییسرائل یعنی در
حضورشان بخوان.
12.
آن قوم یعنی مردها، زن‌ها، اطفال و غریبت را كه در قلمرو می‌باشد جمع كن.
برای این‌كه بشنوند و برای این‌كه
بیاموزند و از خداوند خالقتان ترس داشته مواظب باشند، تمام (فرامین) این
توراه را انجام دهند.
13.
در تمام روزهایی كه پس از عبور از یردِن در آن سرزمینی كه به ارث خواهید
برد، زنده خواهید بود فرزندان آن‌ها
كه هیچگونه اطلاعی نداشتند، بشنوند و یاد بگیرند كه از خداوند بیم داشته
باشند.
14.
خداوند به مُشه (موسی) اعلام كرد: اینك زمان درگذشتن تو نزدیك شده است،
یهُوشوعَ (یُوشَع) را فراخوان و در چادر محل اجتماع بایستید تا به او
فرمان بدهم. مُشه و یهوشُوعَ رفتند و در چادر محل اجتماع ایستادند.
15.
خداوند در میان ستونی از ابر در آن چادر ظاهر شد. پس آن ستون ابر جلو درگاه
آن چادر قرار گرفت.
16.
خداوند به مُشه (موسی) گفت: اینك تو به اجدادت می‌پیوندی و این قوم قیام
كرده به دنبال معبودان (اقوام) بیگانه‌ی آن سرزمین كه او در میانشان وارد
می‌شود، منحرف خواهد شد و مرا ترك كرده پیمانم را كه با او منعقد نمودم نقض
خواهد كرد.
17.
در آن روز خشمم برافروخته شده تركشان خواهم كرد و روی خود را از آن‌ها خواهم پوشانید و در معرض نابودی قرار خواهد گرفت
و بدی‌های زیاد و عذاب‌هایی به سرش خواهد آمد. پس در آن روز خواهد گفت: مگر
نه اینست كه چون خداوندم، با من نیست این بدبختی‌ها به سرم آمد؟
18.
و
من در آن روز به خاطر تمام عمل بدی كه انجام داده یعنی به دیگر معبودان
روآورده است حتماً رویم را از او خواهم پوشانید.
19.
و
حال این سرود را برای خود بنویسید و آن را به فرزندان ییسرائل (اسرائیل)
یاد بده، و آن را در دهان آن‌ها
قرار بده تا این‌كه این سرود، برای من در مقابل فرزندان ییسرائل چون
شاهدی باشد.
20.
زیرا من آن (قوم) را به سرزمینی كه در آن شیر و شهد جاری است و به اجدادش
سوگند یاد كردم، وارد خواهم كرد. می‌خورد و سیر می‌شود و فربه می‌گردد و به
دیگر معبودان رو آورده آن‌ها
پرستش خواهد نمود، پس به من اهانت کرده پیمانم را باطل خواهند کرد.
21.
چنین مقرر است، كه هنگامی‌كه مصیبت‌های زیاد و عذاب‌هایی گریبانگیرش شود
این سرود بر ضد وی گواه خواهد بود زیرا هرگز از دهان نسلش فراموش نخواهد
شد. چون‌كه قبل از این‌كه
به آن سرزمینی كه سوگند یاد نمودم واردش نمایم از اندیشه‌ی او كه امروز به
عمل درمی‌آورد آگاهی داشتم.
22.
مُشه (موسی) در آن روز این سرود را نوشته آن را به فرزندان ییسرائل
(اسرائیل) یاد داد.
23.
(خداوند) به یهُوشوعَ (یُوشَع) پسر نون فرمان داده
گفت: قوی و دلیر باش زیرا تو فرزندان ییسرائل (اسرائیل) را به آن سرزمینی
كه (درباره‌ی آن) سوگند یاد نمودم خواهی برد و من با تو خواهم بود.
24.
و
هنگامی‌كه مُشه (موسی) نوشتن سخنان این توراه را روی طومار تا پایانش خاتمه
داد...
25.
مُشه (موسی) به لِوی‌ها كه حامل صندوق پیمان خداوند بودند چنین فرمان داد:
26.
این كتاب توراه را بگیرید و آن را كنار صندوق پیمان خداوند خالق خود
بگذارید، آن‌جا بماند و برای تو به منزله‌ی شاهد (مدرك) باشد (نه مطالعه از روی آن).
27.
زیرا من از نافرمانی و گردن‌شقی تو آگاهم. هم اكنون در حالی كه امروز زنده
و با شما هستم در برابر خداوند نافرمان بوده‌اید تا چه رسد به بعد از
درگذشتن من.
28.
تمام محترمین سبط‌ها و ماموران اجرای خود را نزد من جمع كنید تا در حضور آن‌ها تمام این سخنان را بگویم و آسمان و زمین را در
مقابل آن‌ها به شهادت بطلبم.
29.
زیرا می‌دانم بعد از درگذشتن من حتماً فاسد خواهید شد و از راهی كه به شما
فرمان دادم دور خواهید گشت و چون‌كه
این عمل را در نظر خداوند انجام خواهید داد كه او را با اعمال خود عصبانی
كنید، این مصیبت در دوره‌های آخر بر شما نازل خواهد شد.
30.
مُشه (موسی) سخنان این سرود را تا پایانش در حضور تمام جماعت ییسرائل
(اسرائیل) بیان كرد. |
