|
كی‌تاوُو-فصل بیست و نهم
1.
مُشه (موسی) تمام ییسرائل (اسرائیل)ها را فراخوانده به آن‌ها
گفت: شما تمام آن‌چه را خداوند در نظر شما در سرزمین مصر نسبت به
پَرعُوه (فرعون) و تمام غلامان و تمام سرزمینش به عمل آورد دیدید؛
2.
(یعنی) آن آزمایش‌های بزرگی كه چشمان تو مشاهده كرد و همان آیات و معجزات
بزرگ را.
3.
مگر خداوند تا به امروز به شما شعور برای تشخیص، چشم برای جویا شدن و گوش
برای اطاعت نداده است؟ (تا الطاف خداوند را منظور داشته باشید؟)
4.
چهل سال شما را در بیابان رهبری كردم، لباس‌هایتان بر (تن) شما فرسوده نشد
و كفشت بر پایت مندرس نگردید.
5.
نان نخوردید و شراب و نوشابه‌ی الكلی ننوشیدید (از زمین بهره‌برداری
نكردید) تا بدانید كه من خداوند خالقتان هستم.
6.
به این مكان وارد شدید، سیحُون پادشاه حِشبُون و عُوگ پادشاه باشان در
مقابل ما به جنگ آمدند و آن‌ها را شكست دادیم.
7.
سرزمینشان را گرفتیم و آن را به رِئووِن و گاد و نصف سبط مِنَشِه به ملكیت
دادیم.
8.
پس سخنان این پیمان را مراعات نموده آن‌ها
را انجام دهید تا این‌كه در هر كاری كه می‌كنید كامیاب شوید.
پاراشای نیصاویم
9.
امروز همه‌ی شما –
سرانتان، سبط‌هایتان، محترمینتان و مأمورین اجرای قانونتان یعنی تمام
ییسرائل (اسرائیل) در پیشگاه خداوند خالق خود حضور دارید.
10.
اطفالتان، زنانتان، و غریبی كه در میان اردوگاهت است، از هیزم‌شكن تا كسی
كه برای تو آب می‌كشد (حضور دارید) ...
11.
تا این‌كه در پیمان متضمن نفرین و سوگند خداوند خالقت، كه
امروز خداوند خالقت با تو منعقد می‌كند وارد شوی.
12.
تا این‌كه همان‌گونه
كه به تو گفت و همان‌گونه كه به پدرانت اَوراهام (ابراهیم)، ییصحاق
(اسحاق) و یعقُوو (یعقوب) سوگند یاد نمود تو را امروز برای خود برپا
نگهدارد كه قوم او باشی و او داور تو باشد.
13.
و
من نه تنها با شما این پیمان و این نفرین همراه با سوگند را منعقد
می‌كنم...
14.
بلكه با آن كسی كه امروز با ما معاصر است و اینجا در پیشگاه خداوند خالقمان
ایستاده است و با آن كسی كه امروز اینجا با ما معاصر نیست (و بعدا متولد
می‌شود، پیمان می‌بندم).
15.
زیرا شما
آگاهی دارید چگونه در سرزمین مصر ساكن بودیم و چطور از میان اقوامی كه از
بین آن‌ها
عبور می‌كردید، گذشتیم.
16.
(شما)
اعمال زشت، بت‌های نفرت‌انگیز آن‌ها
را كه از چوب و سنگ و نقره و طلا نزد آن‌ها
بود دیدید.
17.
مبادا در
میان شما مرد یا زن یا خانواده یا قبیله‌ای باشد كه امروز دلش از خداوند
خالق ما برگشته برود معبودان آن قوم‌ها را پرستش نماید، مبادا در میان شما
ریشه‌ای باشد كه حنظل و افسنطین به بار آورد...
18.
و چنین
شود كه هنگام شنیدن این نفرین‌های همراه با سوگند در درونش بر خود ببالد و
بگوید: «با این‌كه
به دلخواهم رفتار می‌كنم ایمنی خواهم داشت» و بدین طریق افراد با ایمان را
به بی‌ایمانی بكشاند.
19.
خداوند به
بخشودن وی رضایت نخواهد داد. بلكه آن‌وقت
خشم خداوند و غیرتش بر آن شخص افروخته خواهد شد و تمام نفرین همراه با قسم
نوشته شده در این كتاب بر او نازل می‌شود و خداوند نام وی را از زیر آسمان
محو خواهد نمود.
20.
خداوند
برای بدبخت نمودنش طبق تمام نفرین‌های همراه با قسم این پیمان كه در این
كتاب توراه، نوشته شده است وی را از تمام سبط‌های ییسرائل (اسرائیل) مجزا
خواهد ساخت.
21.
نسل آینده
یعنی فرزندان شما كه بعد از شما برخواهند خاست و آن بیگانه‌ای كه از سرزمین
دور خواهد آمد بلاهای آن سرزمین و بیماری‌هایی را كه خداوند بر (اهالی) آن
وارد آورده است، مشاهده نموده به فكر فرو خواهد رفت:
22.
(آه) تمام
سرزمینش گوگرد و نمك و توده‌ی آتش شده است نه كاشته می‌شود و نه (چیزی در
آن) می‌روید و نه هیچ گیاهی در آن نمو می‌كند و مانند سِدُوم و عَمُوراه و
اَدما و صِوُوییم كه خداوند با خشم و غضبش (آن‌ها
را) منهدم ساخت، شده است.
23.
پس تمام
قوم‌ها خواهند گفت: به چه سبب خداوند با این سرزمین این‌گونه
عمل كرد و شدت این خشم عظیم برای چیست؟
24.
پس خواهند
گفت: برای این است كه (آن‌ها)
پیمان خداوند خالق پدرانشان را كه در موقع بیرون آوردنشان از سرزمین مصر با
آن‌ها
بسته بود، رها كردند.
25.
و رفتند و
دیگر معبودان، یعنی معبودانی را كه نمی‌شناختند و (هیچ‌یك
از آن‌ها)
به ایشان خدمتی نمی‌كرد پرستیدند و به آن‌ها
سجده نمودند.
26.
پس خشم
خداوند بر آن سرزمین افروخته گشت و تمام نفرین نوشته شده در این كتاب را بر
آن وارد نمود.
27.
خداوند آن‌ها
را با خشم و غیظ و غضب عظیم، از سرزمینشان كنده مانند امروز به سرزمین
دیگر انداخت.
28.
آن‌چه
پوشیده است از آن خداوند خالق ماست و آن‌چه
آشكار است اجرای مطالب این توراه است كه برای همیشه بر عهده‌ی ما و اولاد
ماست.
|
