|
پاراشای وائِتحَنَن-فصل چهارم
1.
و
اكنون ای ییسرائل (اسرائیل) برای این‌كه زنده بمانید و به آن سرزمینی كه خداوند خالق
اجدادتان به شما می‌دهد وارد شده آن را تصرف نمایید به قانون‌ها و احكامی
كه من به شما یاد می‌دهم كه انجام دهی گوش بده.
2.
بر چیزی كه من به شما فرمان می‌دهم، نیفزایید و از آن كسر ننمایید و
فرمان‌های خداوند خالقتان را كه من به شما فرمان می‌دهم رعایت كنید.
3.
چشمان شما ناظرند كه خداوند در مورد بُتِ پِعُور چه كرد. زیرا خداوند خالق
تو هر كسی را كه به دنبال بُتِ پِعُور رفت، از میان تو نابود كرد.
4.
ولی شما كه با خداوند خالقتان پیوند دارید تمامتان امروز زنده‌اید.
5.
توجه كن كه همان‌طور كه خداوند خالقم به من فرمان داد قانون‌ها و
احكام را به شما یاد دادم. تا در آن سرزمینی كه شما برای تصرفش بدانجا وارد
می‌شوید همین‌گونه عمل كنید.
6.
رعایت نموده عمل كنید، زیرا این (توراه) در نظر اقوام، عقل و فهم شماست كه
اگر از تمام این قانون‌ها خبر یابند خواهند گفت: این قوم بزرگ، تنها قوم
عاقل و فهیم است.
7.
زیرا كدام قوم بزرگی است كه معبودی چون خداوند داشته باشد كه هر زمانی كه
به درگهش فریاد برآورد، به او نزدیك باشد.
8.
و
كدام قوم بزرگی است كه قانون‌ها و احكامی عادلانه مانند تمام این تُورایی
كه من امروز در مقابل شما می‌گذارم داشته باشد؟
9.
فقط مواظب خودت باش و جانت را كاملاً حفظ نما، مبادا این چیزها را كه
چشمانت دیدند فراموش كنی و مبادا در تمام روزهای زندگیت از دلت بیرون برود.
آن‌ها
را به آگاهی فرزندان و فرزندان فرزندانت برسان.
10.
روزی را كه در حُورِو در مقابل خداوند خالق خودت ایستادی (فراموش مكن). آن
زمانی كه به من گفت این قوم را جمع كن تا سخنان خود را به گوش آن‌ها برسانم تا در تمام مدتی كه بر روی زمین زندگی
می‌كنند از من بترسند و آن‌را
به فرزندان خود تعلیم دهند.
11.
پیش آمده زیر كوه ایستادید، و آن كوه تا قلب آسمان در آتش مشتعل بود و به
خاطر ابر و مه تار بود.
12.
خداوند از میان آتش با شما سخن می‌گفت: شما صدای سخنان را شنیدید و شكلی را
نمی‌دیدید فقط صدا (را می‌شنیدید).
13.
پیمانش –ده
فرمان- را به شما اعلام داشت كه انجام دهید و آن‌ها
را روی دو لوح سنگی نوشت.
14.
و
در آن موقع خداوند به من فرمان داد كه قانون‌ها و احكام را به شما یاد بدهم
تا آن‌ها را در سرزمینی كه شما به سوی آن می‌روید تا آن‌را
تصرف نمایید، انجام دهید.
15.
خیلی مواظب جان‌های خود باشید زیرا در روزی كه خداوند در حُورِو از درون
آتش به شما سخن گفت هیچ شكلی را ندیدید.
16.
مبادا فاسد شوید و برای خود تصویری
–یا هر تمثالی كه نمایانگر چیزی باشد، تركیب
مذكر یا مؤنثی بسازید.
17.
شكل هر چارپایی كه در زمین است شكل هر پرنده‌ی بالداری كه در آسمان پرواز
كند ...
18.
شكل هر جنبنده‌ای خاكی، شكل هر موجودی در سطوح آب‌ها از سطح زمین به پایین.
19.
مبادا چشمانت را به سوی آسمان بلند كنی و خورشید و ماه و ستارگان یعنی تمام
اجرام آسمانی را ببینی و منحرف گشته به آن‌ها
سجده نمایی و آن‌ها را پرستش كنی
–چون‌كه خداوند خالقت آن (اجرام آسمانی) را به همه‌ی اقوام زیر آسمان (از آن جمله قوم ییسرائل
(اسرائیل)) سهم داده است. (تا از خواص آن‌ها
بهره‌برداری كنند نه كه آن‌ها را پرستش كنند).
20.
و
اما خداوند شما را گرفته از كوره‌ی (ذوب) آهن یعنی از مصر بیرون آورد تا
مانند امروز قوم اختصاصی او باشید.
21.
و
خداوند به خاطر سخنان شما به من غضب كرد و بر سر عدم عبور من از یردِن و
این‌كه به آن سرزمین خوبی كه خداوند خالقت به ملكیت به
تو می‌دهد وارد نشوم سوگند یاد كرد.
22.
زیرا من در این سرزمین می‌میرم، از یردِن عبور نخواهم كرد ولی شما عبور
می‌كنید و آن سرزمین خوب را به ارث خواهید برد.
23.
مواظب خودتان باشید مبادا پیمانی را كه خداوند خالقتان با شما بسته است
فراموش نموده، و شكل هرچیزی را كه خداوند خالقت تو را منع كرده است برای
خود بسازی.
24.
زیرا خداوند خالق، آتش سوزاننده و قادر غیور است.
25.
هرگاه فرزندان و نوادگانی به وجود آوردی و در آن سرزمین مدت زیادی اقامت
كرده فاسد شوید و مجسمه‌ی شكل هر چیزی را بسازید و در نظر خداوند خالقت به
منظور عصبانی نمودن او آن بدی (بت‌پرستی) را انجام دهید.
26.
امروز آسمان و زمین را برای شما شاهد می‌گیرم كه از آن سرزمینی كه شما از
یردِن به آن‌جا عبور می‌كنید تا آن را تصرف كنید، حتماً در به
در می‌شوید. بر آن، عمر طولانی نخواهید داشت بلكه حتماً آواره خواهید شد.
27.
خداوند شما را میان قوم‌ها پراكنده خواهد كرد و میان قوم‌هایی كه خداوند
شما را به آن‌جا می‌برد جمعیت كمی باقی خواهید ماند.
28.
و
آن‌جا بت‌های چوبی و سنگی ساخت دست انسان را، كه
نمی‌بینند و نمی‌شنوند و نمی‌خورند و نمی‌بویند پرستش خواهید كرد.
29.
(بالاخره) در آن‌جا خداوند خالقت را طلب خواهید كرد، چنان‌چه با تمام قلبت و با تمام جانت او را جستجو كنی
(وی را) خواهی یافت.
30.
در موقع مذلتت وقتی تمام این چیزها به سر تو آمد، در دوره‌های آخر، به
درگاه خداوند خالقت بازگشت نموده گفته‌های او را اطاعت خواهی كرد.
31.
نظر به این‌كه
خداوند خالقت مهربان است تو را ترك نخواهد كرد و نابودت نخواهد نمود و
پیمان پدرانت را كه به آن‌ها سوگند یاد كرد به فراموشی نخواهد سپرد.
32.
فقط درباره‌ی
روزهای پیشین كه قبل از تو بوده است
–از
روزی كه خداوند آدم را روی زمین آفرید، از این سوی آسمان تا آن سوی آن جویا
شو، آیا چنین كار بزرگی انجام یافته است؟ آیا مانند آن شنیده شده است؟
33.
آیا قومی (هست كه) صدای خداوند را كه از میان آتش سخن بگوید همان‌گونه كه تو شنیدی، شنیده و زنده مانده باشد؟
34.
آیا (هرگز) معبودی كوشش كرده است آنسان كه خداوند خالقتان جلو چشم تو در
مصر برای شما عمل كرد وارد شده، با آزمایشات و آیات و معجزات و جنگ و با
قدرتی قوی و بازویی افراشته و با كارهای شگفت‌انگیز و عظیم گروهی را از
میان گروهی دیگر برای خود بیرون ببرد؟
35.
(این‌ها) به تو نشان داده شد تا بدانی كه خداوند همان
خداوند است و به جز او (خداوندی) نیست.
36.
از آسمان‌ها صدایش را به تو شنوانید تا تو را تأدیب نماید و روی زمین آتش
بزرگش را نشانت داد و سخنانش را از میان آتش شنیدی.
37.
به علت این‌كه
پدرانت را دوست می‌داشت نسل او (نسل یعقُوو (یعقوب)) را بعد از او انتخاب
نمود. پس تو را با حضور خود به وسیله‌ی نیروی بزرگش از مصر بیرون آورد.
38.
تا قوم‌های بزرگ و دلیرتر از تو را از مقابل تو براند و تو را به سرزمین
ایشان آورده و مانند امروز (كه می‌بینی) سرزمین آن‌ها
را به ملكیت تو درآورد.
39.
پس امروز بدان و قلبت را (به این امر) متمایل كن كه از آسمان به بالا و روی
زمین به پایین خداوند خالق است و دیگر (خدایی) نیست.
40.
پس قانون‌ها و فرمان‌هایی را كه من امروز به تو دستور می‌دهم رعایت نما تا
وضع تو و فرزندان تو بعد از تو بهتر شود، و برای این‌كه
روی آن سرزمینی كه خداوند خالقت به تو می‌دهد، تمام روزگار، عمر طولانی
داشته باشی.
41.
آن‌وقت مُشه (موسی) در این طرف یردِن، در سمت شرقی،
سه شهر جدا كرد.
42.
تا قاتلی كه همنوع خود را غیرعمدی به قتل رسانیده و قبلاً دشمن وی نبوده
باشد به یكی از این شهرها بگریزد و زنده بماند.
43.
(شهرهای مذكور عبارت است از:) بِصِر در بیابان در
سرزمین جلگه برای رِئووِنی‌ها، و رامُوت در گیلعاد برای گادی‌ها و گُولان
در باشان برای مِنَشِه‌ای‌ها.
44.
شریعتی كه مُشه (موسی) پیش فرزندان ییسرائل (اسرائیل) قرار داد به شرح زیر
است:
45.
این‌ها فرمان‌ها(ی گواه بر وجود خدا) و قانون‌ها و
احكامی است كه مُشه (موسی) هنگام بیرون آمدن فرزندان ییسرائل (اسرائیل) از
مصر به آن‌ها گفت.
46.
مُشه (موسی) و فرزندان ییسرائل (اسرائیل) هنگام خروجشان از مصر، در آن سوی
یردن، در گَی، مقابل بِت پِعُور، در سرزمین سیحُون پادشاه اِمُوری كه ساكن
حِشبُون بود وی را شكست دادند.
47.
سرزمین وی و سرزمین عُوگ پادشاه باشان
–دو پادشاه اِمُوری را كه در این سوی یردِن
در سمت شرق است به ارث بردند.
48.
از عَرُوعِر كه در كنار رود اَرنُون است و تا كوه سیئُون یعنی همان
حِرمُون.
49.
و
تمام بادیه‌ی طرف شرقی یردِن و تا دریای آن بادیه زیر سراشیبی‌های قله. |
